Rada Wykonawcza

Dwukrotny minister obrony narodowej (w latach 1992–1993 i 1997–2000), poseł na Sejm X, I, II i III kadencji, od 2004 do 2009 poseł do Parlamentu Europejskiego (do 2007 wiceprzewodniczący PE, a od 2007 wiceprzewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych PE). Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Leeds. W 1980 był jednym z założycieli NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W 1989 uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu jako rzecznik prasowy „Solidarności”. W 1994 został wybrany na prezesa Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. W 2010 mianowany Radcą w Ministerstwie Obrony Narodowej.

Dyplomata zawodowy w latach 1960 – 2007; członek Stowarzyszenia Euro – Atlantyckiego (prezes 2007-2009 i od 2010 wiceprezes Rady Wykonawczej), wykładowca w UMK w Toruniu i Akademii Dyplomatycznej w Warszawie; dr hab.; ambasador tytularny; wieloletni ambasador przy NATO; współpracownik BBN (Biura Bezpieczeństwa Narodowego). Przebywał na placówkach w Dar-es Salaam, Buenos Aires i Nowym Jorku. Pełnił funkcję ambasadora RP: przy organizacjach międzynarodowych w Wiedniu, w Hiszpanii, przy NATO i UZE w Brukseli (w latach 2005-2007, także Dziekan Rady Północnoatlantyckiej). W latach 2009 – 2010 Pełnomocnik Ministra SZ do spraw Przeglądu Polskiej Polityki Bezpieczeństwa. Pełnił funkcje kierownicze w MSZ: m.in. dyrektora departamentów, członka zespołu negocjującego przystąpienia Polski do NATO, negocjatora tzw. Adaptowanego Traktatu CFE; w latach 1998-99 Przedstawiciel Urzędującego Przewodniczącego OBWE. W 1967 r. uzyskał doktorat na Wydziale Prawa UMK w Toruniu, a w 2012 habilitował się na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych tej uczelni. Autor kilkudziesięciu publikacji w kraju i za granicą na tematy międzynarodowe. W 2011 r. wydał pracę pt. „Od hegemonii do agonii” nt. wkładu Polski w rozwiązanie Układu Warszawskiego. Odznaczony wysokimi orderami polskimi, hiszpańskim, litewskim i ukraińskim. Urodzony w 1937 r. na Podolu; żonaty; ma dwoje dzieci.