SEA | Strategia czy plan Kremla? Jaka jest i jaka powinna być polska polityka wobec wschodnich sąsiadów? Relacja z debaty
993
post-template-default,single,single-post,postid-993,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled,side_area_uncovered_from_content,qode-theme-ver-9.4.1,wpb-js-composer js-comp-ver-4.11.2.1,vc_responsive,mob-menu-slideout-over
 

Strategia czy plan Kremla? Jaka jest i jaka powinna być polska polityka wobec wschodnich sąsiadów? Relacja z debaty

Strategia czy plan Kremla? Jaka jest i jaka powinna być polska polityka wobec wschodnich sąsiadów? Relacja z debaty

13 grudnia 2017 r. odbyła się w Pałacu Lubomirskich debata SEA pt. „Strategia czy plan Kremla”? Jaka jest i jaka powinna być polska polityka wobec wschodnich sąsiadów?

W spotkaniu uczestniczyło liczne grono członków SEA, zagraniczni goście m.in. Zastępca Szefa Misji Ambasady Japonii Satoru Takahashi, przedstawiciel Bundeswehry Olaf Werner, dyrektor Centrum Badania Społeczeństwa Postindustrialnego w Moskwie Władisław Inoziemcow, przedstawiciele BBN i MSZ, członkowie Sekcji Akademickiej SEA i słuchacze Akademii Euro-Atlantyckiej.

Z okazji 80. rocznicy urodzin dyplom SEA otrzymał były prezes Stowarzyszenia i ambasador Polski przy NATO Jerzy M. Nowak.

Do dyskusji wprowadzili: prof. Adam D. Rotfeld (b. Minister Spraw Zagranicznych), dr Paweł Kowal (b. wiceminister spraw zagranicznych, b. eurodeputowany) oraz Wacław Radziwinowicz (b. korespondent Gazety Wyborczej w Moskwie). Dyskusję prowadził Janusz Onyszkiewicz, przewodniczący Rady Wykonawczej SEA.

Prof. Adam D. Rotfeld zwrócił uwagę na to, że Putin jest świetnym taktykiem, ale nie ma strategii. Dzisiaj polityka zagraniczna wielu państw, nawet tych największych jak USA czy Wlk. Brytania, nie jest polityką zagraniczną, ale polityką kierowaną do własnego elektoratu. To, co odbieramy jako politykę zagraniczną jest więc kłopotliwe w ocenie. Rosję trawią problemy wewnętrzne. Dyplomacja jest ucieczką od tych problemów, po to, by społeczeństwo nie mogło pytać o kwestie wewnętrzne. Rosja uprawia strategię „oblężonej twierdzy”. Konflikt z Ukrainą jest w istocie walką o Rosję, bo ta nie pogodziła się z tym, że Ukraina jest krajem suwerennym. Gdyby elity rosyjskie to zaakceptowały, stosunek Zachodu do Rosji zmieniłby się.

O polityce Polski w stosunku do Rosji powiedział, że jest reaktywna, a tylko przez moment była aktywna.

Dr Paweł Kowal naszkicował historię stosunków polsko-rosyjskich od 1991 r., który to rok był punktem wyjściowym dla naszych stosunków wschodnich (wówczas to Polska uznała Ukrainę). Kolejnym ważnym momentem był okres od roku 2004 do roku 2009, 2010. Za ważny dla polityki wschodniej Polski od roku 1991 uznał również aspekt geopolityczny, jak też oprócz idei Jerzego Giedroycia, która wyznaczała stosunek do Rosji, politykę Jana Pawła II i wpływy Zbigniewa Brzezińskiego.

Wacław Radziwinowicz opowiadał o tym, jakim krajem jest teraz Rosja, jak się zmieniła. Przyznał, że polityka historyczna i zagraniczna są instrumentami dla polityki wewnętrznej tego kraju. Podkreślał, że Rosjan trawi strach przed buntem, przewrotem, V kolumną czy ingerencją z zewnątrz, co sprawia, że Putin wciąż ma wysokie notowania w sondażach popularności. Zwrócił też uwagę na zmiany, jakie zaszły w armii rosyjskiej – została zreorganizowana i doinwestowana. Jednak kłopoty ekonomiczne, które ten kraj ma obecnie powodują, że cięcia mają dotknąć również armię. Obecnie Polska nie jest już dla Rosji tym partnerem, z którym należy się liczyć, bo m.in. utraciła pozycję w UE.

Podczas dyskusji poruszono m.in. kwestie tego, jakie są cele rosyjskiej polityki wobec Polski, czy rosyjska polityka jest neoimperialna, jakim krajem jest dzisiejsza Rosja i czy mamy w niej partnerów do rzeczywistego dialogu oraz czy mamy „spisać Białoruś na straty”, czy podjąć jakieś działania.

Pełen zapis debaty mogą Państwo obejrzeć tutaj:

No Comments

Sorry, the comment form is closed at this time.

SEA