„Pieniądze dla armii – zamówienia dla firm” – Konferencja SEA podczas MSPO 2010
Konferencja była poświęcona rzeczywistym związkom pomiędzy polityką bezpieczeństwa naszego kraju, jego zdolnościami obronnymi a koncepcją budżetu państwa na rok 2011 i lata następne. Omówione zostały również perspektywy rozwoju przedsiębiorstw związanych z przemysłem obronnym. W konferencji uczestniczył m.in. minister obrony narodowej Bogdan Klich. Poniższe wnioski z dyskusji przekazane zostaną Prezydentowi RP, Sejmowi, rządowi i Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych oraz przesłane do kwatery głównej NATO.
WNIOSKI SEA po konferencji na MSPO 2010 (9 września)
1. Powinno istnieć rzeczywiste partnerstwo między przemysłem obronnym, wojskiem a MON ( z uwzględnieniem polityki bezpieczeństwa i obronności państwa);
2. Regulacje przyjęte w tym względzie wcześniej przez MON, agendy wojskowe i przemysł obronny są zadawalające w teorii, natomiast nie są wprowadzane w życie; należy przyjrzeć się jednak procedurom od nowa ; poprawić mechanizmy dialogu i konsultacji;
3. W związku z tym należy się kierować zintegrowanym podejściem; stąd postulat stworzenia odpowiedniej instytucji celem wymiany informacji a następnie dyskusji aż po podjęcie decyzji; współdziałanie powinno się odbywać na wszystkich etapach dochodzenia do gotowego produktu, a więc: na etapie powstawania jego koncepcji i wstępnych założeń ( w ramach regularnych spotkań czy seminariów), natomiast na etapie budowy prototypu i demonstratora; testowania, wdrażania, eksploatacji ( a może nawet wycofywania produktu z użytkowania) – w trybie roboczym; przepływ informacji powinien być dwukierunkowy: MON ( wojsko) powinno móc przedstawiać własne wymagania, kierunki sugerowanej ewolucji, sugestie dot. udoskonalania produktu; recenzować programy badawczo-rozwojowe oraz mieć głos decydujący przy kwalifikacji do produkcji danego projektu ( wyrobu), m.in. po przeprowadzeniu testów poligonowych; przemysł powinien móc przedstawiać propozycje rozwiązań;
4. Podnoszono postulat wieloletnich ( w tym: o randze narodowych) planów produkcji i zakupów , tak by można by myśleć i postępować strategicznie; należałoby zawierać umowy wieloletnie odnośnie do programów modernizacyjnych ( a także dostaw, serwisu i napraw), które sprostałyby aktualnym i przewidywanym przyszłym wyzwaniom dla bezpieczeństwa; pozwalałoby to również na prognozowanie rozwoju sektora obronnego i poszczególnych firm i ich restrukturyzacji; środki MON powinny być kierowane głównie na realizację programów wieloletnich; „produkt powinien przejść pełen cykl życia”
5. Należy znieść zarządzenie nr. 16 ministra ON , które paraliżuje kontakty między wojskiem a producentami, co z kolei utrudnia przekazywanie uwag przez użytkownika oraz rozwijanie i udoskonalania produktów;
6. Należy skrócić proces wcielania danego produktu na wyposażenie sił zbrojnych, bo bardzo wydłużony okres powoduje, że produkt łatwo staje się przestarzały;
7. Należałoby po nowemu uregulować stosunek MON do problematyki B+R
8. Warto by było stworzyć promować współpracę firm państwowych i prywatnych;
9. Należy uczestniczyć w projektach wspólnych z innymi krajami, lub wręcz międzynarodowych, plany; integrować się z przemysłem europejskim; równocześnie polski produkt powinien być promowany za granicą, objęty marketingiem politycznym;
10. Przetargi nie powinny się odbywać jedynie pod kątem ceny produktu, lecz także – w większym stopni niż teraz – jego parametrów technicznych; Przetargi są ogłaszane częstokroć „ z zaskoczenia”, tak że producent ma zbyt krótki okres czasu na przygotowanie się do niego;
11. Warto byłoby ustanowić reprezentację polskiego przemysłu obronnego w Brukseli; uzyskać lepszy dostęp do dokumentacji i wiedzy NATO-wskich i unijnych agencji ; wejście w życie dyrektywy UE o przemyśle obronnym wymaga zawarcia z polskim przemysłem ramowych długofalowych umów na dostawy sprzętu wyłączanego z przetargów międzynarodowych;
12. Istnieje konieczność stabilizacji ( podniesienia) wydatków na wojsko, inwestycje, obronność i przemysł przynajmniej do 25 proc. oraz wyłączenia rent i emerytur z budżetu ( postulat nierealny)
13. Uwaga ogólna: brak przewidywalności ze strony MON, tzn. pozostawiające wiele do życzenia planowanie zasobów i stabilności ekonomicznej, niedostateczne określenie wymagań; potrzebne wspólne zarządzanie wymaganiami i ryzykiem, eksploatacja sprzętu przez żołnierzy słabo wyszkolonych w obsłudze powoduje awaryjność sprzętu i kształtuje złą opinie o produkcie;
Wystąpienia Panelistów:
Marcin Krzywoszyński – Członek Zarządu, Dyrektor ds Finansowych Wojskowe Zakłady Mechaniczne SA
Ryszard Kardasz – Prezes Przemysłowe Centrum Optyki SA
Józef Jędruch – Ekspert Stowarzyszenia Euro – Atlantyckiego
Fotorelacja z konferencji
Konferencja cieszyła się dużym zainteresowaniem wśród uczestników tegorocznego MSPO
Prezes Stowarzyszenia Euro – Atlantyckiego Pan Marek Goliszewski wita uczestników konferencji.
Przed rozpoczęciem dyskusji decyzją Zarządu SEA, medalem Euro – Atlantyckim uhonorowano wieloletniego Przewodniczące Rady Wykonawczej SEA Janusz Onyszkiewicza.
Minister Obrony Narodowej Bogdan Klich, dekoruje Przewodniczącego Janusza Onyszkiewicza Medalem Euro – Atlantyckim
Gen. Leon Komornicki podczas dyskusji na temat Dyrektywy nr 16
Podsumowania konferencji dokonał wydawca Miesięcznika RAPORT – wto Pan Wojciech Łuczak
Stowarzyszenie Euro-Atlantyckie (SEA) powstało w 1994 r. i odegrało znaczącą rolę lobbingową na świecie w przyjęciu Polski do NATO. W 2009 roku politykę obronną konsultował w SEA minister Bogdan Klich, a politykę zagraniczną minister Radosław Sikorski. Stowarzyszenie współorganizowało też warszawskie Forum Transatlantyckie, w którym wziął udział Sekretarz Generalny NATO Jaap de Hoop Scheffer. Przewodniczący Rady Wykonawczej SEA, dwukrotny minister obrony narodowej, Janusz Onyszkiewicz, uczestniczył w 55 Sesji Zgromadzenia Ogólnego NATO. Członkowie organizacji podejmują tematy szczególnie ważne i często kontrowersyjne: czy Polsce potrzebna jest Tarcza Antyrakietowa; czy Rosja zagraża Polsce; czy NATO jest w stanie obronić nasz kraj? W planach na najbliższy okres widnieją takie zagadnienia jak groźba terroryzmu w Polsce, zarządzanie w sytuacjach kryzysowych, polski przemysł obronny. Wśród członków Stowarzyszenia widnieją m.in. nazwiska ministra spraw zagranicznych Władysława Bartoszewskiego, marszałka Senatu Bogdana Borusewicza, marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego, premiera Tadeusza Mazowieckiego, marszałka Senatu Longina Pastusiaka, premier Hanny Suchockiej. SEA jest członkiem Atlantic Treaty Association (ATA) – organizacji międzynarodowej, która gromadzi polityków, naukowców i dyplomatów, by wspierać rozwój demokracji, wolności, pokoju i bezpieczeństwa. Prezesem SEA jest Marek Goliszewski.
Tezy konferencji:
1. Jak 700 mld dług publiczny i 100 mld deficyt budżetu państwa oraz związane z tym rządowe decyzje cięć budżetowych i oszczędności wpłyną na wydatki związane z obronnością Polski?
2. Czy zostanie utrzymany wskaźnik 1,95 % PKB przeznaczonego na armię?
3. Czy pieniądze związane ze wskaźnikiem 1,95 % PKB są wydawane zgodnie z celem i racjonalnie?
4. Jak zmienić sposób finansowania sił zbrojnych bez strat dla armii?
5. Czy polskie firmy przemysłu obronnego otrzymują odpowiednie wsparcie ze strony administracji rządowej?
6. Jakiego wsparcia oczekują i czy jest ono możliwe do zrealizowania w warunkach wolnego rynku?
7. Czy istnieją polskie wieloletnie programy zbrojeniowe i jakie branże w ich kontekście mogą liczyć na rozwój?
8. Jakie nadzieje mogą wiązać firmy przemysłu obronnego w kontekście transformacji NATO?
9. Na czym ostatecznie będzie i powinna polegać restrukturyzacja (prywatyzacja) polskiego przemysłu zbrojeniowego?
10. Na jakich warunkach powinny współpracować ze sobą formy prywatne i państwowe związane z szeroko pojętymi obronnością i bezpieczeństwem państwa?
11. Czy polski przemysł obronny oferuje produkty konkurencyjne na rynku krajowym i zagranicznym?
PATRONI MEDIALNI KONFERENCJI
Sorry, the comment form is closed at this time.